(ik moest trouwens erg lachen om sommige reacties op mijn verhaaltje, natuurlijk was het nogal overbodig om te schrijven dat het was verzonnen, ik denk dat ik me een beetje te veel had ingeleefd tijdens het schrijven……)
Maar goed, terug naar de plakbandjes. Het begon zo:
Ik dacht, laat ik eens zakjes gaan vouwen van tijdschrift blaadjes. Altijd handig om een voorraadje te hebben, maar het papier is vaak wat slap en slijt erg snel op de vouwen. Dus een paars afplakbandje langs de randen geplakt. Meestal maak ik zo’n zakje dicht met een touwtje door 2 gaatjes in de voor- en achterkant. Nadeel is dan dat het een heel gepeuter is om er uit te krijgen wat er in zit (trouwens ook om er in te krijgen wat er in moet…)
Nu lag op mijn werktafel nog een bosje cadeaulintjes, die bewaar ik altijd, niet dat ik iets weet om ermee te doen, maar ja, weggooien kan altijd nog….
En toen dacht ik: een papieren zakje, 2 stukjes cadeaulint, 4 splitpennen….en je hebt een tasje. Het is vast al eerder bedacht, maar voor mij was het een klein eureka-momentje.
De stap van een tijdschriftvelletje naar een scrapvel was snel gezet; dát vouwt mooi en lekker!
Het crêpe afplakbandje werd natuurlijk vervangen door een fraaier exemplaar en bij één van de tasjes verving ik het cadeaulint door een stoffen lintje.
Van restjes papier en plakband nog een bijpassend kaartje gemaakt (randjes gekleurd met bruin stempelkussentje) en er een versierinkje opgeplakt.
Ik bewaar er wat leuke gekregen kaarten in.
groetjes van
Evelyn
