Ik hoor het uit mijn warme bed,
ik hoor de regen zingen.
Het regent, regent dat het giet.
Dat niemand daar nou iets van ziet
van al die donkere dingen.
Het ruist en regent en het spat;
nou worden alle bomen nat
en plast het in de sloten.
Het regent óver- óveral,
o hé! daar loopt het zeker al
bij straaltjes uit de goten.
Wat is dat gek en leuk geluid,
wat is het lekker om dat uit
je donker bed te horen.
't Is of de regen samen praat,
of dat een kerel buiten staat
te fluist’ren aan je oren.
Nou druipt het in dat open gras,
nou zal er wel een grote plas
op alle wegen komen.
Nou lopen nergens mensen meer
(verbeeld je eens in zo een weer),
daar wou ik wel van dromen.
En vroeg, morgen in de zonneschijn,
als dan de blaadjes zilver zijn
met droppeltjes bepereld,
dan doe ik toch mijn eigen zin,
dan loop ik héél en héél ver in
die schoongeworden wereld
C.S. Adema van Scheltema
Groetjes van
de E van Iene
