Nou, dit is er zo eentje..
Als wij vroeger (héél vroeger – jaren ‘60) bij mijn grootouders op bezoek waren geweest en we op het station stonden te wachten op het boemeltje van Baarn naar Utrecht, nam mijn oma altijd afscheid met de woorden: “Nou, goede reis, tot ziens maar weer en het beste met je benen…”
Niemand keek daar raar van op. We hadden dat zinnetje al zó vaak gehoord dat de woorden niet echt meer een betekenis hadden.
Dit weekend moest ik er ineens weer aan denken. Zou mijn oma ook vaker zo’n zeer been hebben gehad als ik nu heb? Ik kan het haar niet meer vragen.
Maar goed, om een lang verhaal kort te maken (en kort te houden, want niemand zit te wachten op kwaaltjesverhaaltjes), ik heb dus een zeer been en een zere heup. Ik zit wat, ik lig wat, ik wacht geduldig tot het weer over is.
Ondanks het feit dat ik gisteren nog niet langer dan een kwartiertje kon zitten (gaat vandaag al weer wat beter…hoera!) had ik toch het plan om een bommetje te plaatsen. Ik heb in mijn bed nog verwoed zittenliggen borduren en toen……..bleek mijn computer solidair met mij in de lappenmand te zijn beland en meldde een virus te hebben opgelopen.
Tja, vandaag geen bommetje dus, maar een uitgebreide behandeling voor mijn goeie ouwe computertje.
Het ziet er naar uit dat het allemaal wel meevalt, maar je kunt maar beter voorzichtig zijn……
Genoeg over mij!
 |
| hartelijk bedankt en hartelijk welkom |
Laten we het eens hebben over alle beterschapswensen die ik kreeg, heel erg bedankt!
En ook en warm welkom voor alle nieuwe meekijkers! Nog even geduld en de ideeën spatten weer van het scherm! (zo rustend in bed kwamen er weer heel wat fijne ideeën voor knutsels in me op, tja, elk nadeel hep zijn voordeel, nietwaar….).
Het stilleventje hierboven heb ik gemaakt met de hartjes van een te downloaden pdf, ik kan het nog even niet aanbieden, maar als het goed is later deze week wel.
Goed, ik ga weer even liggen, misschien een nieuw creatief ei leggen en daar lekker een poosje op broeden….
tot later,
groetjes van
Evelyn